Binnen de Buitenkans gaan we ervan uit dat kinderen leren van elkaar, de omgeving en de volwassene als begeleider. Vanuit de pedagogiek van Reggio Emilia zijn dit de drie pedagogen. Deze blog gaan we opnieuw in op de volwassene als begeleider.

Wij volwassenen zijn vaak snel geneigd om het spel van de kinderen te verstoren of over te nemen. Wanneer je kind gaat spelen, observeer eens wat hij doet en hoe hij dit doet zonder iets te benoemen. Ook opmerkingen als ‘wat ben je heerlijk aan het spelen’ kunnen kinderen uit hun spel of focus halen.

Wanneer je kind het lastig vindt om zelf tot spel te komen, of zelf te blijven spelen, kan het helpen om je kind even op weg te helpen. Kijk naar de interesse van je kind. Waar speelt hij graag mee, wat voor soort spel; bouwen, creëren, onderzoeken, ervaren, proeven, voelen? En zoek materiaal, speelgoed of kosteloos materiaal wat hierbij aansluit. Help je kind op weg door het materiaal samen te ervaren. Dit doe je door zelf aan de slag te gaan met het materiaal, op je eigen manier. Je kind zal je observeren en kijken wat je doet en hoe je dat doet. Hiervan leert je kind kijken naar mogelijkheden van materiaal. Daarna zal het zelf aan de slag willen, observeer je kind en kijk wat hij doet. Wat ook mooi is om te doen, is je kind spiegelen. Dus letterlijk nadoen wat hij met het materiaal doet. Wanneer je kind zelf het materiaal onderzoekt, is voor jou het moment om een korte tijd weg te gaan van de activiteit. Benoem dan: ik ga even … doen en ben zo weer terug. Kom daarna ook echt weer terug. Wanneer je dit vaker doet, zal je merken dat je kind steeds langer en sneller zelfstandig leert spelen en onderzoeken.